Od 1 stycznia 2023 roku żaden podatnik nie będzie mógł rozliczyć w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych.
Zmiana ta wynika z nowelizowanych przepisów wprowadzanych od 1 stycznia 2022 roku. Polski Ład zmienił brzmienie art. 22c pkt 2 ustawy o PIT oraz z dodał art. 16c pkt 2 ustawy o CIT. Zgodnie z obecnym brzmieniem wcześniej wymienionych ustaw podatkowych tylko do końca roku 2022 można dokonywać odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r, zaliczając je do kosztów uzyskania przychodów („KUP”). Rok 2022 jest rokiem przejściowym, w którym część podatników zachowała prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczania ich do KUP, ale tylko w zakresie budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 roku.
Podsumowując od 1 stycznia 2023 roku żaden podatnik nie zaliczy odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych do kosztów podatkowych niezależnie od daty wytworzenia bądź nabycia.
AMORTYZACJA W SPÓŁKACH NIERUCHOMOŚCIOWYCH
Polski Ład przedefiniował nie tylko możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych, ale znacząco zmienił zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez spółki nieruchomościowe. Do końca roku 2021 roku spółki nieruchomościowe określały stawki amortyzacji w oparciu o przepisy podatkowe. Na tej podstawie określano Wynik Finansowy (podatkowo) do opodatkowania. Dzięki zastosowaniu przepisów podatkowych możliwe było podniesienie stosowanych stawek amortyzacyjnych na potrzeby podatku dochodowego w porównaniu do przepisów rachunkowych (m.in. skrócony okres amortyzacji).
Polski Ład modyfikował treść art. 15 ust 6 ustawy o CIT definiując: „Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a–16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.”
Ustawodawca wyznacza więc górny limit amortyzacji podatkowej poprzez jej odniesienie do amortyzacji bilansowej. W przeważającej liczebnie przypadków prowadzi to do obniżenia wysokości kosztów uzyskania przychodów, a tym samy do zwiększenia podatkowego Wyniku Finansowego. Wyższy wynik podatkowy oznacza wyższy podatek podlegający wpłacie do Urzędy Skarbowego.
