Dopuszczenie możliwości zakładania w Polsce fundacji rodzinnej, do której powstania konieczne jest między innymi wniesienie przez fundatora tzw. funduszu założycielskiego, spowodowało konieczność jednoczesnego dokonania zmian w Kodeksie cywilnym – a dokładnie, w prawie spadkowym, w szczególności w zakresie zachowku.
Zmiany te mają na celu między innymi określenie jaki charakter na gruncie prawa spadkowego, jakie skutki prawne wiążą się z wniesieniem przez fundatora funduszu założycielskiego do fundacji rodzinnej.
I tak, z istotnych kwestii należy wymienić obowiązek zaliczania na poczet należnego uprawnionemu zachowku, poza darowizną, spadkiem, zapisem, także świadczeń jakie uprawniony do zachowku otrzymał od fundacji rodzinnej i mienia w związku z rozwiązaniem fundacji rodzinnej.
Dalej, nowe przepisy każą doliczać do spadku przy obliczaniu zachowku, poza darowiznami i zapisami windykacyjnymi, co do zasady, fundusz założycielski fundacji rodzinnej wniesiony przez spadkodawcę oraz co do zasady, mienie w związku z rozwiązaniem fundacji rodzinnej, o wartości nie wyższej niż wysokość funduszu założycielskiego wniesionego przez spadkodawcę. Przy czym, jeśli chodzi o fundusz założycielski fundacji, doliczany on będzie do spadku tylko wtedy, jeśli został on wniesiony przez spadkodawcę do fundacji rodzinnej, nie więcej niż dziesięć lat, licząc wstecz od otwarcia spadku. Czyli, przykładowo, jeśli fundator wniósł fundusz założycielski dwanaście lat przed śmiercią, fundusz założycielski nie będzie doliczany do spadku przy obliczaniu zachowku po takim spadkodawcy.
